(wacana)

Wijen

            Ondhe-ondhe gandum, lan ondhe-ondhe ketos, sedaya mawi wijen. Kejawi kangge jantu campuran ondhe-ondhe, wijen ugi kenging dipun sambel. Caranipun damel kados caranipun damel sambel pecel. Sambel wijen raosipun sedhep. Punapa malih menawi pecelipun ron kenikir. Wah, sekul sacething temtu bablas.

            Wit wijen punika wujud lan agengipun saemper wit bayem. Nanging, radi kaken lan langkung ageng. Kakenipun wit wijen punika kados kakenipun wit jagung. Ronipun saemper ron bayem. Wohipun kados who jarak, nanging wujudipun lonjong, lan isinipun lembut sanget.

            Wit wijen gesangipun wonten ing pategilan. Wonten ing sabin boten saged gesang, amargi wit wijen boten purun toya.

            Wijen punika ngundhuhipun sarana dipun pocoki sauwitipun, lajeng dipun benteli. Saben kalih bentel dipun dadosaken satunggal, dipun tangsuli pucukipun. Lajeng, dipun pepe lan planggrangan. Menawi sampun garing, tandhanipun kuliting wohipun sampun sami mlethek, bentelan punika dipun andhapaken saking planggrangan, dipun jungkir lajeng dipun ketek. Isinipun sami gogrog, dipun tadhahi ing gelaran. Menawi sampung nglempak lajeng dipun tapeni supados resik.

JAKA TARUB

Wonten ing satunggaling dusun, wonten kaluargi ingkang naminipun mbok randa kaliyan putra kakungipun. Putra kakungipun ingkang sampun ngancik dewasa lan naminipun inggih menika Jaka Tarub. Padamelan saben dinten inggih menika madosi ron pisang utawi ron jati kangge dipun sade wonten peken ing saklebetipun kitha kudus. Ron menika dipunlintakaken kaliyan uwos kaliyan sarem kangge ulamipun saben dinten. Tindakanipun wonten peken ngantos pinten-pinten minggu saking tebihing kitha. Pedamelan sanesipun Jaka Tarub menika mbebedak wonten wana kangge ulamipun.

Wontan ing satunggaling dinten  ing kaluargi menika boten gadhah ulam kangge dhaharipun saben dinten lajeng Jaka Tarub matur kaliyan biyung kangge kesah wonten wana kangge mbebedak. Kados adatipun menawi mbebedak bidalipun bada’ subuh supados konduripun boten surup. Ananging boten ngertos menapa menika sampun dangu amargi boten angsal punapa-punapa, menika Jaka Tarub nembe apes, sampun sonten sampun dangu lampahipun Jaka Tarub boten manggih.

Satunggal punapa kemawon sato kewan. Namung Jaka Tarub menika boten putus asa piyambakipun taksih nglajengaken lampahipun ingkang tebih sanget wonten ing jeronipun wana. Ananging ngantos dalu JakaTarub taksih boten angsal punapa-punapa. Saking sayakipun Jaka Tarub kepengin sumene ngantos sare saestu, amargi lampahipun menika tebih sanget lajeng Jaka Tarub sare ing sakjeronipun wana. Piyambakipun kaget amargi kepireng suanten gumujuning tiyang-tiyang estri sami gumujengan. Amargi pengin ngertos suanten menika punapa lan saking pundi sejatosipun pramila Jaka Tarub madosi suanten menika. Piyambakipun menika boten percaya kalioyang ingkang Jaka Tarub mersani ing dalu menika Jaka Tarub kaget amargi ing tengahing wana wonten suanten widodari-widodari ingkang sami gumujengan sinambi siram lelangin ing sendang. Jaka Tarub nyaketi panggenan widodari menika ingkang nembe siram kala wau amargi dalu punika kaleresipun wulan purnama. Sanalika Jaka Tarub gadhah pamanggih pengin garwa satunggal pramila piyambakipun mundut rasukan satunggal lan dipunsinggitaken. Wonten satunggal widodari ingkang kicalan rasukan dipun tilar rencangipun sami widodari. Widodari menika duka lan nuwun lajeng widodari menika dipun caketi Jaka Tarub lan dipun reh-reh lajeng dipunbeta wangsul lan kagarwa dening Jaka Tarub, widodari menika gadhah nami Nawang Wulan.
                Wonten ing satunggaling dinten Nawang Wulan sampun kagungan putrid saking Jaka Tarub ingkang naminipun Nawang Sih, amargi rasukan kathah ingkang reged pramila Nawang Wulan nyuwun JakaTarub kangge nenggani Nawang Sih kaliyan adangipun kanthi manthi-manthi, lan Jaka Tarub boten angsal mbukak kekep. Saktindakipun Nawang Wulan wonten lepen Jaka Tarub malah kepengin ngertos isinipun kekep, menika punapa Jaka Tarub kaget menapa amargi ingkang dipun adang garwanipun naming satunggal kantun kemawon. Saking kedadosan punika kaseteripun Nawang Wulan dados widodari ical lan adangipun satunggal las dados satunggal bugak ical. Pramila mulai nutu pari adangipun uwos dados limrahipun tiyang gesang wonten brebayan amargi pantunipun telas kantun rentengan wonten lumbung.
                Ing satunggaling dinten Nawang Wulan nglengkep gelaran klasa kados pundi kegetipun manah Nawang Wulan mersani rasukan widodari wonten ing ngandapipun klasa, piyambakipun kaget amargi piyambakipun duka dumateng garwanipun amargi sampun dipun apusi. Nawang Wulan menika mutusaken kangge minggah kayangan malih lajeng ngagem rasukan. Sakderengipun minggah ing kayangan Nawang Wulan pesen kaliyan Nawang Sih yen kepureh kangen mersani mbulan amargi ing tengahing bulan wonten bayangipun Nawang Wulan. Anaging sak sampunipun dugi kayangan Nawang Wulan boten dipun tampi malih dados widodari amargi sampun kecampuran kaliyan manungsa. Nawang Wulan menika lingsem lan boten purun jelma malih dados manungsa, amargi rekaos gesangipun pramila Nawang Wulan nglalu wonten segara kidul wonten segara kidul lan dados Ratu Kidul ingkang gadhah naminipun Nyi Roro Kidul.

GATHUTKACA DADI JAGONE DEWA

Gathutkaca kuwi putrane Raden Wrekudara, Ibune asmane Dewi Arimbi. Raden Gathutkaca jenenge ora mung siji, jeneng liyane ya kuwi : Tutuka, Purubaya, Arimbiatmaja, Krincingwesi, Guruputra, Surya Narada, Senaputra, Bendarares. . Kasatriyane ing Munggulpawenang. Raden Harya Wrekudara duwe sadulur lima sadheweke. Kang barep jenenge Puntadewa, angka loro Bhima, angka telu Premadi ya Raden Harjuna, papat Raden Nakula Ian kalima Raden Sadewa. Kadang lelima kuwi diarani Satriya Pandhawa. Pandhawa tegese putrane Prabu Pandhu. Dewi Arimbi putrane Prabu Tremboko ing Negara Pringgadani. Tunggale ya ana lima, yakuwi : Arimba, Arimbi, Brajadenta, Brajamusthi Jarnusthi Ian Kala Bendana.

Nalika lair, Gathutkaca awujud buta. Raden Wrekudara sakadang Pandhawa padha lingsem, dene duwe anak kok wujud buta. Penggalihe padha susah. Mula, banjur ambudi daya bisane malih dadi bagus, ora wujud buta. Cara saiki diusadani ngganggo oprasi plastik.

Kacarita, ing Kahyangan para dewa padha susah asline. Prabu Pracona kepengin gawe rusake Kahyangan. Dielikake ora kena. Ditandhingi perang, para dewi ora kuwawa ( kalah ). Sang Hyang Bathara Guru banjur nimbali kabeh para dewa. Kabeh kadhawuhan ngupaya jago kang bisa ngundurake Kala Pracona, syukur bisa nyirnakake memala. Kabeh ora oleh wewengan pangesthine Dewa, yakuwi Bathara Narada, kadhawuhan nganglang jahad, bokmanawa ana satriya kang gentur tapane, kuwawa nyirnakake Kala Pracona. Sang Hyang Narada terus budhal menyang ngarcapada nggolek jago.

Satriya Pandhawa padha gentur tapa, honing tapa kang disuwun muga sirnaa kang dadi memala. Mernalane yakuwi jabang bayi kang awujud reksasa. Samono uga Dewi Arimbi. Dewi Arimbi gentur tapa sinambi nunggoni jabang bayine. Putrane dijenengake Raden Tutuka. Saking gesturing tapane satriya Pandhawa, nuwuhake gara – gara. Sang Hyang Narada weruh saka ngakasa tejane wong gentur tapa. Langit kelap – gelap, bumine gonjing, gunung manggut – rnanggut. Segera kocak, udan salah mangsa. Kaprabawan anane gara-gara, Sang Hyang Narada bae ora bisa mudhun ing ngarcapada. Bareng priksa yen kang menu Brata Satriya Pandhawa, Ing didhawuhi anjugarake tapane. Pangesthine katarima ing dewa. Panyuwune diijabahi derung Bathara.

MANUK BLEKHOK LAN PENYU

Wonten ing jaman rumiyin, ing telaga wonten salah sijining kewan kang urip yaiku penyu. Manuk blekok uga urip wonten ing sakiwa tengening telaga. Kewan menika dados konco ingkang celak sanget. Wonten ing sawijining dina wonten mapinten pinten tukang golek iwak inglang badhe pados penyu saha ulam. Wonten ing wekdal ngkang sami para penyu menika mangertos ingkang dipunngendikakaken saking para tukang golek ulam menika. Lajeng penyu menika kandha kaliyan manuk blekok,”apa kowe krungu kang diomongake dening para tukang golek iwak mau lan apa kang kudu dilakoni saiki? ”

“aku sakbisa bisane tak ewangi awak mu”.”aku wis kulina ngrasakke wektu wektu kang medeni”. Kandha si penyu.

Dadi isa apa ora kowe ngewangi aku lunga seko telaga iki?”

“Ananging cara iki ora aman kanggo awakmu yeng kowe namung mbrangkang saka telaga iki menyang telaga liyane?”. Kandha si manuk blekok.

“ya, kowe isa ngangkat aku ora lan nunut awakmu mabur kanggo pindhah ing telaga liyane” kandha si penyu karo raine seneng banget.

“Piye carane?“ pitakone manuk blekok.

“Kowe golek pang uwit kang wis gagrak saka wit lan ceker mu nyekel pang kuwi, mengko aku nyokot pang kuwi mau. Salajenge yen kowe mabur aku iso melu karo kowe.” Kandha si penyu.

“Wah apik tenan kuwi”. Kandha manuk blekok. “ananging ya, medeni banget kuwi yen kowe ngomong rikala mabur, kowe isa tiba.”

“Apa kowe ngira aku bodho pa?” pitakon penyu.

Lajeng wektu blekok iku mabur sinambi ngangkat si penyu nganggo pang kayu. Dheweke ketok karo wong wong kang lagi angon sapi ing ngisor.

 Amarga kaget, para wong kang angon iku ngomong,” wah kok aneh banget kae. Delokken kae! Manuk kang lagi nggawa penyu ing telaga liyane.” 

“Wah, yen mangkono penyu kae iso tibo iso dinggo bakaran. ” kandha salah sijining angon sapi.

“Aku arep tak dadekake dai cilik cilik terus tak pangan,” kandha wong angon sapi liyane.

Krungu saka suarane para angon sapi kang panas ana ing kuping, penyu lali menawa penyu lagi nyokot pang kayu kang lagi digawa mabur karo manuk blekok langsung mbengok nesu. “kowe arep mangan aku!”

Dheweke pas mbukak tutuke,dheweke lali anggone nyokot pang kayu mau lan dheweke tibo kebanting ing lemah saha dijukuk para angon sapi lan langsung dibakar.

Manuk blekok ora kuwat nyawang penyu kang mati kedahipun penyu mirengaken wasita saking manuk blekok supados mboten buka tutukipun.

Mila wasita ingkang sae menika kedah dipun tindakaken.

JIWA SENI ING SANUBARI SLAMET HARYADI TANSAH MUBAL

Foto Bp. Slamet Haryadi ingkang nembe dados dalangBapak Slamet utawi jangkepipun Bapak Slamet Haryadi S.pd ingkang gadhah raos jiwa seni wonten salebeting sanubari ingkang sampun rinaket kawit rumiyin. Kelairanipun Bapak Slamet Haryadi menika wonten Gunung Kidul, 12 september 1953 ingkang asli saking tlatah dhusun Wiladeg, desa Wiladeg karangmojo Gunung Kidul Yogyakarta.Bapak Slamet Haryadi kawit cilik menika ngangsu kawruh wonten ing SD taun 1966. Lajeng dipun lajengaken wonten ing SMP taun 1969 saha wonten SMA taun 1972. Amargi pendidikan menika wigati sanget tumrap bapak Slamet Haryadi nglajengaken anggenipun ngangsu kawruh wonten ing IKIP Kristen Satyawacana Salatiga taun 1976, mboten mandeg wonten ing sarjana muda bapak Slamet Haryadi nglajengaken anggenipun ngangsu kawruh wonten ing IKIP Yogyakarta taun 2000 ingkang samenika sampun dados UNY.Saking ngangsu kawruhipun bapak Slamet haryadi menika kathah ngelmi-ngelmi ingkang dipun angsalaken saking penidikan utawi jawi pendidikan kangge dipun cak – cakaken dening bapak Slamet Haryadi saha wonten panggesangan social. Alhamdullilahipun amargi saking menika wau bapak Slamet Haryadi saged dados guru wonten ing SPG BOPKRI Ponjong saking taun 1976-1991 lajeng dipun pindah wonten ing SMA Bhinakarya II Wonosari 1991-1992 namung setunggal taun. Bapak Slamet ingkang gadhah dedikasi menika dipun pindah saking guru dados Penilik Kebudayaan Kandepbud Gunungkidul taun 1992 – 2001 (9 taun). Lajeng dipun pindah dados Kepala Cabang Dinas Pendidikan Kecamatan tepus saking taun 2001 – 2007. Wonten ing lampahing wekdal Bapak Slamet Haryadi menika dipundadosaken Kepala UPT TK / SD kecamatan Gedangsari  saking taun 2007 ngantos 2009 lajeng  dipunpindah wonten ing Semanu inggih taksih sami jabatanipun inggih menika dados Kepala UPT TK / SD  saking taun 2009 ngantos purna inggih ( 8 sasi ).

Wonten ing panggesangan saking pendidikan, bapak Slamet Haryadi menika inggih remen kaliyan donya seni budaya saking dhalang, tari, wayang uwong, saha mlebet organisasi ingkang taksih wonten gegayutanipun kaliyan seni budaya. Gegandhengan bapak Slamet Haryadi menika “Multitalenta” wonten ing dalemipun pak Slamet menika wonten sanggar pedalangan pangalasan ingkang samenika deados Pembina saha pendiri saking taun 1999 ngantos samenika.

Sasnesipun dados pendiri sanggar Bapak Slamet menika inggih tumut Dalang wayang Purwa saking taun 1984, dalang wayang Beber saking taun 2003, Pelestarian kethek Ogleng, pengurus PEPADI (persatuan pedalangan Indonesia)Komda Gunungkidul, pengurus Dewan Kebudayaan kabupaten Gunungkidul, Pengurus Dewan kesenian kabupaten Gunungkidul. Wonten ing wekdal – wekdal punika asring pentas ringgit tiyang wonten ing taman budaya,Ngayogyakarta saha pentas kethek Ogleng wonten ing kitha – kitha ageng (Jakarta, Surabaya lsp.) . Saking menika wau Para guru MGMP kabupaten Gunungkidul menika asring latihan wonten ing sanggar karawitanipun bapak slamet.Saking kenthelipun saha remenipun wonten ing donya seni kabudayan menika bapak Slamet Haryadi wonten ing tanggal 12 ngantos 15 januari 2008 menika dipundadosaken Duta Seni Indonesia wonten ing Myanmar wonten ing acara Festival wayang ASEAN inggih menika Pentas Wayang Beber. Saha Pikantuk penghargan saking Menteri Kebudayaan dan Pariwisata Republik Indonesia taun 2008, 10 Desember dados Pelestari dan Penembang Warisan Budaya.

KATHOK KODHOK

Ponakanku sing cilik dhewe lagi nangis. Tangise ora
kaya biyasane. Iki
gawe jengkele ibune sing lagi sibuk nyiapake mulang.
Bojone durung mulih saka nyambut gawe. Dene anak-anake
liyane wis padha mlebu neng kamare dhewe-dhewe, njekut
sinau nyiapake ujian komprehensif.

“Kang Letug, tulung ya, dijaga anakku iki.
Dineng-nengi ben ora
ngganggu. Aku jan lagi buneg tenan lho.” Panjaluke
adhiku wadon iki.

“Ya, dak neng-nengane.” Aku banjur mlaku nyedhaki
ponakanku sing umure
durung ana limang taun.

“Udah yah…Mama sedang sibuk tuh. Kan kasihan kalau
adik nangis
terus..” Aku omong nganggo basa Indonesia.

Pancen bocah jaman saiki basa jawa sing alus ora padha
ngerti. Mulane
ing kulawargane adhiku, basa padinane campur. Malah
luwih akeh padha
nganggo basa Indonesia. Rasane lucu yen aku nyoba
nganggo basa jawa sing alus. Bocah-bocahe padha ora
seneng. Banjur miwiti nganggo basa Indonesia.
Bocah-bocah uga wis ora nyebut rama utawa ibu marang
wongtuwane, nanging wis migunakake tembung Papa utawa
Mama.

“Kenapa menangis terus Teta? Apa karena dinakali
Mama?”

“We…weeee… Teta mau dibelikan baju baru
…we…wee..”

Teta jenenge ponakanku mau, kepengin ditukokake klambi
anyar. Mbok
menawa bapak ibune mung durung sempat wae.

“Besok Pak Dhe belikan ya…mau enggak?”

Krungu jawabanku mau, dheweke banjur ketok lega.
Ngusap luh neng
pipine, senajan ta isih mimbik-mimbik manja banget.

“Besok Pak Dhe belikan yang namanya celana kodok ya?
Tahu enggak kamu?”

Jawabane ponakanku mung gedhek-gedhek. Ora ngerti apa
kuwi sing jenenge
kathok kodhok. Kamangka dhek jaman cilikanku, kathok
kodhok kuwi
istimewa banget. Saben bocah yen krungu tembung kathok
kodhok bisa banjur senenge ora mekakat. Kathok kodhok
dadi favorite bocah-bocah. Mergane yen dienggo anget
tur ora mlotrak-mlotrok.

Aku banjur crita marang ponakanku ngenani kathok
kodhok kuwi.

Sawatara crita bab kathok kodhok, pikiranku kelingan
dhek jaman semana
aku duwe kathok kodhok sing anyar. Aku dolanan
ingkling karo kanca-kancaku neng ngomah. Nanging,
blaik, ing tengah-tengahe dolanan ingkling, aku
ngebrok (ngising neng kathok). Suara pret….
preet…. preeet…. banjur ambune wah…jan ora
karuwan! Kanca-kancaku banjur padha bengok alok:
“Oeeee, Letug ngebrok! Letug ngebrok!” Mboko siji
kanca-kancaku padha mlayu nyingkiri aku karo nutup
irunge.

Aku mung bisa nangis nggugug ditinggal kanca-kancaku.
Aku nangis merga
kathok kodhokku sing anyar dadi reged kena abyuran
saka wetengku.

Ora let suwe, nanging, sing nyedhaki aku ora liya ya
ibuku. Aku ora
dinesoni. Ibuku malah mung gumujeng. Aku banjur
dicandhak digawa
menyang wc.

Ibuku ora wegah ngresiki regedanku. Ibuku ora wegah
nyedhaki ambune
regedanku. Ibuku ora wegah nyandhak awakku lan nyawiki
aku. Ibuku ora
duka weruh kathok kodhok anyarku dadi reged. Lan aku
banjur meneng anggonku nangis. Aku mandeng ibu sing
isih gumujeng lan gawe tentreme atiku.

Kelingan pengalaman mau, aku mung bisa ngguyu dhewe.
Kathok kodhokku
sing anyar wis reged lan mambu. Nanging aku bisa nemu
gumuyune ibu sing ora ilang saka rasaku.

Yen ing kulawarga isih ana ibu sing bisa gumuyu,
ngresiki reregedaning
anak, sepira begjane wong neng alam donya yen akeh
sing isih padha bisa gumuyu uga ngresiki reregeding
urip bebrayan.

Amarga Salah Paham [Cerkak Basa Jawa Ngokoan]

OPINI | 21 February 2012 | 10:40 Dibaca: 7574   Komentar: 33   3 menarik

acclaimclipart.com

Sawijining dina…

Ora kaya biasane Pras lan Pandu sing   kawentar minangka kanca raket iku meneng-menengan lan katon wis rong dina  ora guneman , amarga kuwi Yudha sing bocah anyar pindahan saka kutha nanging uga kerep srawung karo kekarone nyoba nengahi supaya paseduluran ing antarane bocah loro iku ora pedhot.

“Pras, aku lihat-lihat wis rong dina iki  koq nggak bertegur sapa karo Pandu, memangnya kowe ono masalah ya karo Pandu?” pitakone Yudha nganggo basa jawa sing grothal grathul

“ora koq Yud, ora ono apa apa” jawabe Pras singkat

“ayolah Pras, ora usah ngapusi ..kalian kan sahabat, kanca kenthel malah kata Bu Guru, pasti ada sesuatu kan mmungkin wae aku bisa bantu” Yudha tetep ora nyerah mbujuki Pras supaya gelem crita

“Yud,  sebenere pancen  aku karo Pandu wis ora sapa aruh rong ndina iki, tapi iki merga kabeh salahe koq, mosok buku diktat  sing disilih Pandu  ki ngakune wis dibalikke seminggu kepungkur , padahal kenyataane durung mbalik ning aku, nanging Pandu ngodro yen wis dibalikke pas dolan ning omah malah ganti nuduh aku pikun jan nggregetke tenan bocah iku” pungkasane Pras crita dawa

“ooo…ngono to Pras, tapi memang nya sudah kamu cari ke tempat lain selain di meja belajarmu Pras, ya siapa tahu bukunya ketlisut dimana gitu?” Yudha nyoba takon kanthi ati-ati

“apa kowe ya nuduh aku pikun, lali ndeleh buku ning endi to Yud?” Pras rada muring-muring ditakoni ngono

“yo nggak gitu, aku kan cuman nanya…sapa ngerti gitu, ntar aku boleh kan main ke tempatmu, tak nyoba bantu kamu nyari sekalian belajar bareng kaya biasane, piye Pras?” pitakone Yudha

“yo gak pa pa sih ,sinau bareng wae ning nggonku Yud” jawabe Pras

“iya deh…sip. sampai ketemu ngko sore yo pras”

***

Sejam sakdurunge….

“dadi ngono critane Yud, mosok aku ki yo ngapusi to wong cetha cetha aku ki wis mbalikke bukune Pras koq pas aku dolan ning omahe“

“ooh gitu critanya Pan..hem mungkin saja Pras lupa lali kalau buku yang kamu pinjam wis mbok balikke yo” ujare Yudha

“lagian Pras iku kan lalinan Yud, kowe ngerti dhewe kan muga muga sih bukune pancen ming ketlisut, aku yo dadi ora penak gara-gara buku dhewe dadi meneng menengan ngene, dikirane aku ora njaga amanah to”curhate Pandu maneh

“ya sudah kalau gitu, nanti sore kamu ikut aku saja kita sianau bareng seperti biasanya, nanti sambil njelasin masalah ini biar selesai, gimana?”

“yo wis aku melu wae Yud, aku yo bakal ngganti bukune yen pancen ora ono”

***

sore iku ing omahe Pras

“Pandu, aku njaluk ngapura yo jebul buku diktat sing mbok balikke kae pancen wis tak tampa, tapi gara-gara tak nggo sinau bengi-bengi nganti keturon malah tiba ning ngisor dipan, dhek awan tak temu pas resik resik kamar…..maaf yo aku wis nuduh kowe rung mbalikke” Pras ngomong sinambi ndhingkluk nalika Pandu lan Yudha teka ing omahe

“wah syukur nek ngono Pras, aku ki yo kepikiran terus, wis ora perlu isin . aku yo njaluk ngapura amarga ngenengke awakmu….kosong kosong yo Pras dhewe tetep kekancan to?” jawabe Pandu

“he em ora ming kekancan tapi seduluran” Pras ngomong sinambi ngrangkul pandu

“nah gitu donk…kalian kan sahabat baik, sudah seharusnya saling memaafkan dan berbaikan lagi seperti ini” Yudha katon seneng amarga usahane kasil

“maturnuwun y Yud…kamu memang baik hati”ujare Pras lan Pandu bebarengan

“okeee…sama-sama yuk….sinau bareng e ndang dimulai”

CERKAK

Amarga Salah Paham [Cerkak Basa Jawa Ngokoan]

OPINI | 21 February 2012 | 10:40 Dibaca: 7574   Komentar: 33   3 menarik

acclaimclipart.com

Sawijining dina…

Ora kaya biasane Pras lan Pandu sing   kawentar minangka kanca raket iku meneng-menengan lan katon wis rong dina  ora guneman , amarga kuwi Yudha sing bocah anyar pindahan saka kutha nanging uga kerep srawung karo kekarone nyoba nengahi supaya paseduluran ing antarane bocah loro iku ora pedhot.

“Pras, aku lihat-lihat wis rong dina iki  koq nggak bertegur sapa karo Pandu, memangnya kowe ono masalah ya karo Pandu?” pitakone Yudha nganggo basa jawa sing grothal grathul

“ora koq Yud, ora ono apa apa” jawabe Pras singkat

“ayolah Pras, ora usah ngapusi ..kalian kan sahabat, kanca kenthel malah kata Bu Guru, pasti ada sesuatu kan mmungkin wae aku bisa bantu” Yudha tetep ora nyerah mbujuki Pras supaya gelem crita

“Yud,  sebenere pancen  aku karo Pandu wis ora sapa aruh rong ndina iki, tapi iki merga kabeh salahe koq, mosok buku diktat  sing disilih Pandu  ki ngakune wis dibalikke seminggu kepungkur , padahal kenyataane durung mbalik ning aku, nanging Pandu ngodro yen wis dibalikke pas dolan ning omah malah ganti nuduh aku pikun jan nggregetke tenan bocah iku” pungkasane Pras crita dawa

“ooo…ngono to Pras, tapi memang nya sudah kamu cari ke tempat lain selain di meja belajarmu Pras, ya siapa tahu bukunya ketlisut dimana gitu?” Yudha nyoba takon kanthi ati-ati

“apa kowe ya nuduh aku pikun, lali ndeleh buku ning endi to Yud?” Pras rada muring-muring ditakoni ngono

“yo nggak gitu, aku kan cuman nanya…sapa ngerti gitu, ntar aku boleh kan main ke tempatmu, tak nyoba bantu kamu nyari sekalian belajar bareng kaya biasane, piye Pras?” pitakone Yudha

“yo gak pa pa sih ,sinau bareng wae ning nggonku Yud” jawabe Pras

“iya deh…sip. sampai ketemu ngko sore yo pras”

***

Sejam sakdurunge….

“dadi ngono critane Yud, mosok aku ki yo ngapusi to wong cetha cetha aku ki wis mbalikke bukune Pras koq pas aku dolan ning omahe“

“ooh gitu critanya Pan..hem mungkin saja Pras lupa lali kalau buku yang kamu pinjam wis mbok balikke yo” ujare Yudha

“lagian Pras iku kan lalinan Yud, kowe ngerti dhewe kan muga muga sih bukune pancen ming ketlisut, aku yo dadi ora penak gara-gara buku dhewe dadi meneng menengan ngene, dikirane aku ora njaga amanah to”curhate Pandu maneh

“ya sudah kalau gitu, nanti sore kamu ikut aku saja kita sianau bareng seperti biasanya, nanti sambil njelasin masalah ini biar selesai, gimana?”

“yo wis aku melu wae Yud, aku yo bakal ngganti bukune yen pancen ora ono”

***

sore iku ing omahe Pras

“Pandu, aku njaluk ngapura yo jebul buku diktat sing mbok balikke kae pancen wis tak tampa, tapi gara-gara tak nggo sinau bengi-bengi nganti keturon malah tiba ning ngisor dipan, dhek awan tak temu pas resik resik kamar…..maaf yo aku wis nuduh kowe rung mbalikke” Pras ngomong sinambi ndhingkluk nalika Pandu lan Yudha teka ing omahe

“wah syukur nek ngono Pras, aku ki yo kepikiran terus, wis ora perlu isin . aku yo njaluk ngapura amarga ngenengke awakmu….kosong kosong yo Pras dhewe tetep kekancan to?” jawabe Pandu

“he em ora ming kekancan tapi seduluran” Pras ngomong sinambi ngrangkul pandu

“nah gitu donk…kalian kan sahabat baik, sudah seharusnya saling memaafkan dan berbaikan lagi seperti ini” Yudha katon seneng amarga usahane kasil

“maturnuwun y Yud…kamu memang baik hati”ujare Pras lan Pandu bebarengan

“okeee…sama-sama yuk….sinau bareng e ndang dimulai”